Ημέρα της ποιήσεως

Είπα να γένω ποιητής, μπα σε καλό μου

αφού δεν τα κατάφερα να χω κάτι δικό μου.

Είπα, καλές οι στροφές, μου φαίνονται γι αλήθεια

Έτσι κι αλλιώς μες τη ζωή, ειν’ όλα παραμύθια… 

Ήττες

Και πώς νικιέται το μαύρο ψέμα

και η βλακεία που περνιέται για ευθύνη.

Θα παραμείνω στο παρόν που κτίζει η μνήμη

Αλλιώς το μέλλον μας δεν θα μπορώ να δω.

Άτιμοι συκοφάντες

Και τι είναι ο κομμουνισμός δηλαδή

Εκτός απ την ειρήνη και το ψωμί

Τη δουλειά και την προκοπή

Την τίμια ζωή.

Άτιμοι συκοφάντες

κρυφοναζί.

Το μηδέν μου

Ούτε να γυρίσω πίσω

Και τι να ‘κανα εκεί;

Να παλεύω μες την ίδια φυλακή;

Ας το παρελθόν να ξέρει

ας τους χρόνους να μιλούν

το μηδέν μου στους περαστικούς να πουν.