Αν ήταν να βρω τη
χαρά μέσα στες παραισθήσεις
Θα ‘ρχότανε τόσο
καιρό που έλιωνα στο πιόμα
Βαρέθηκα ξανά μανά τα
ίδια και τα ίδια
Θέλω να ζήσω
ελεύθερος, έχω καιρό ακόμα
Έχασα όλα τα τρένα, oύτε που πάω στο σταθμό, κι ας ξέρω πάντα ώρα, θέση κι αριθμό...